جميع طوايف خلقان است بايد كه شاهد عيان و دليل و برهان بر دعوى خود بگذرانى چنانچه انبياى سابق و رسولان صاحب حقايق برهان كامل بل آيات و دلايل بر وفق دعوى و طبق مدعاى خود مىگذرانيدند زيرا كه دعوى در هنگام انكار مدعى عليه بىشبهه و گمان مقبول و مسموع هيچ احدى از انس و جان نيست ، و چنانچه هر يك از انبياى ابرار ايات بر وفق دعواى خود ظاهر و آشكار كردند بايد تو نيز آيات ظاهر نمائى .
چنانچه آيه براى عصات لئام كفره اقوام نوح عليه السّلام غرق در بحار زخار بأمر ايزد علام آمد و هر كه در سفينه و سكينه اطاعت و متابعت بآن شيخ المرسلين همنشين شد از غرق بليت نجات و راحت بلكه حيات و جنات يافت و آنكه انكار و استنكاف و استكبار و اعتساف نمود بسعير جهنم و آن مكان درد و الم شتافت .
و آيه ابراهيم عليه السّلام بموجب بيان تو اى محمد و باعتقاد ساير انام آنست كه چون نمرود مردود بوسوسه و دمدمه ابليس مطرود او را در نيران مشتعل بىتفكر و تأمل القاء نمود في الفور حضرت ايزد علام آن نواير ملتهبه را بالتمام بر آن نبى الاكرام برد و سلام گردانيد .
و آيه موسى عليه السّلام بزعم شما ارتفاع و ارتقاى حبل بلا بر بالاى سر قوم مبتغين از قبول احكام شرع آن نبى الورى بود ، چون قوم بنى اسرائيل چنين كردند حق سبحانه و تعالى از كوههاى فلسطين كه آن را طور گفتندى و در تفسير قرطبى مذكور است كه آن كوه منسوب است بطور بن اسماعيل ايزد منان فرمان داد تا بر زبر سر ايشان بايستاد و در پيش روى ايشان آتشى برافروخت و در عقب درياى زخار پديد آمد چون گريز گاهى نديدند همگى بروى در افتادند و متحير شدند و چون چنان آيه و نشان واضح درخشان بديدهء عيان مشاهده و ملاحظه نمودند با كمال ذلت و خوارى و با نهايت مسكنت و سوگوارى در ربقه بندگى و طاعت و در سلسلهء انقياد و متابعت حضرت كليم عليه التحية و السلام در آمدند .

113