ايشان بپرهيزيد و از فعل اكراه پناه بحضرت اله بريد .
اى بندگان خدا حقى كه حضرت واحد خالق ايشان را مستحق آن گردانيد و آن را بواسطهء ائمة البشر معين و مقرر فرمود البته دست تعدى بر آن دراز نكنيد و حق آن اعيان را بمستحق آن رد كنيد زيرا كه آنچه ما با برادران در چند محل و مجلس از حضرت رسول مقدس ايزد تعالى و تقدس استماع نموديم شما نيز شنيديد .
بلكه حضرت نبى الاقدس در مقام متعدد و مجلس بمسامع هر كس رسانيد كه اهل بيت من اولياى حضرت مهيمن و ائمه تمامى انس و جناند .
حضرت پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم مكرر ايما بسوى امير المؤمنين حيدر و اظهار ولايت و خلافت آن سرور نمود و فرمود كه اين امير المؤمنين على عليه السّلام امير برره و قاتل كفره است معين و ناصر آن سرور منصور و معزز و مكرم برحمت رب غفور و درود از آن سرور بحضور است و ظالم در حق آن ولى ايزد و خاذل آن امام عادل مخذول و بشدايد الم جهنم گرفتار و بيحضور است .
ظلم بر آن امام البرايا روا مداريد و اگر احيانا از شما در حق آن امام خلاف قول خدا ظاهر گردد بايد كه بحضرت تواب الرحيم توبه و استغفار نمائيد و در هيچ باب از حضرت ولايتمآب امير المؤمنين على عليه سلام الملك الوهاب روى نگردانيد و ادبار و استكبار از حيدر كرار اختيار مكنيد و اعراض از آن امام الابرار سزاوار مدانيد .
پس آنگاه ابى ايوب باين آيات ثلثه ؟ ؟ ؟ ختم كلام و شهادت نمود كه « * ( إِنَّ الله تَوَّابٌ رَحِيمٌ ) * » و لا يتولوا عنه مدبرين . و لا تولوا عنه معرضين » .
از حضرت امام الخلائق جعفر بن محمد الصادق عليه سلام الله الخالق منقول و مرويست كه چون ابا بكر از اصحاب حضرت سيد البشر استماع شهادت بر ولايت امير المؤمنين حيدر نمود و دلايل اولويت و احقيت آن سرور را ازو و از جميع اصحاب پيغمبر صلى الله عليه و آله كما هو حقه مستمع گرديد بغايت مضطر و بيتاب و بينهايت متحير و در اضطراب شد اصلا قدرت بر دفع و جرح شهادت اصحاب نبى الرحمه با اقامت حجت و دليل بر تصرف خود در امر ولايت

314