گفت : آن حضرت متوجّه من شده و فرمود : پرسشى كردى اكنون پاسخش را بفهم ، همانا نزد مردم حقّ و باطل و راست و دروغ و ناسخ و منسوخ و عام و خاصّ و محكم و متشابه و خاطرهء درست و نادرست همه هست ، و در زمان آن حضرت مردم بر او دروغ بستند تا آنكه ميانشان برخاسته و فرمود : « اى مردم همانا دروغبندان بر من زياد شده‌اند هر كه عمدا به من دروغ بندد بايد جاى نشستن خود را در دوزخ بيابد » .
همانا حديث از چهار طريقى كه پنجمى ندارد به تو مىرسد :
أوّل : فرد منافقى كه تظاهر به ايمان مىكند و اسلام ساختگى دارد و از روى عمد دروغ بستن به پيغمبر صلَّى الله عليه و آله پروا ندارد و آن را گناه نمىشمارد ، اگر مردم بدانند كه او منافق و دروغگو است از او نپذيرفته و تصديقش نمىكنند ليكن مردم مىگويند اين شخص همدم پيغمبر صلَّى الله عليه و آله بوده و او را ديده و از او شنيده و از او گرفته ، پس مردم از او اخذ كنند و از حالش آگهى ندارند ، در صورتى كه خداوند پيغمبرش را از حال منافقين خبر داده و ايشان را وصف نموده ، پس أهل نفاق پس از وفات پيغمبر صلَّى الله عليه و آله زنده مانده و به رهبران گمراهى و جماعتى كه مردم را با باطل و تهمت به دوزخ خوانند پيوستند ، و آنان پستهاى حسّاسشان دادند و برگردن مردمشان سوار كردند

598