بدان كه روزگارى بر مردم بيايد كه حقّ در آن پنهان ، و باطل ظاهر و مشهور گردد ، و در آن زمان بهترين افراد بديشان دشمنترين آنان مىباشد ، و وعدهء حقّ نزديك شده و الحاد عظيم گردد و فساد ظاهر شود ، در يك چنين دورانى أهل ايمان گرفتار شوند ، و زلزله‌هاى شديد رخ دهد ، و از سر اضطراب نامهاى اشرار را بر خود بندد ، و تمام تلاش مؤمن حفظ خون خود از نزديكترين افراد به خويش است ، سپس خداوند فرج و گشايش خود را براى اوليايش جارى ، و صاحب أمر را بر دشمنان خود چيره و پيروز سازد .
و امّا آيهء : * ( وَيَتْلُوه شاهِدٌ مِنْه ) * ، مراد از شاهد همان حجّت خدا است كه بر خلق اقامه مىفرمايد ، و مىفهماند كه هيچ كس جز جانشين پيغمبر شايستگى خلافت او را ندارد ، و تنها كسى مىتواند دنباله رو پيغمبر باشد كه مانند او مطهّر و پاك باشد ، و دليل آنكه حضرت حقّ جايگاه ولايت و امامت را متّسع نگردانيد تا اگر فردى يك وقتى اختيار كفر نمود او را نرسد كه خود را مستحقّ قائم مقامى پيغمبر بداند ، و جاى هيچ عذرى براى ياور او در گناه و ظلم نماند ، چرا كه خداوند افراد مبتلا به كفر را از دسترسى به مقام انبياء و اولياء بازداشته ، و آن در خطاب به إبراهيم مشهود است كه : * ( لا يَنالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ ) * ،

558