أمير المؤمنين علىّ عليه السّلام به من فرمود : اى اصبغ ، هر كه در ولايت من شكّ كند در ايمان خود به ترديد افتاده ، و آنكه معترف به ولايت من باشد در اصل به ولايت خداوند اعتراف نموده ، و ولايت من متّصل به ولايت خداوند همچون اين دو انگشت - و آن دو را جمع فرمود - است ، هر كه به ولايت من اعتراف نمايد پيروز و كامياب است ، و منكر آن ناكام و زيانديده و مايل به آتش است ، و هر كه به آتش رود سالهاى سال در آن بماند .
132 - و از اصبغ بن نباته نقل است كه گفت : پاى منبر حضرت أمير المؤمنين عليه السّلام ، ابن كوّاء برخاسته و گفت :
اى أمير المؤمنين ، ذو القرنين كه بود ، آيا پيغمبر بود يا فرشته ؟ و بفرماييد كه آيا دو قرن ( برآمدگى ) او از طلا بود يا نقره ؟
حضرت فرمود : نه پيغمبر بود و نه فرشته ، و دو قرن او نه از طلا بود و نه از نقره ، بلكه او فقط بنده اى بود كه خداوند را دوست داشته و محبوب او شده بود ، براى خدا خيرخواهى مىكرد و مورد توجّه حضرت حقّ بود ، و وجه تسميهء او به ذو القرنين اين بود

513