و از گناهشان فقط من خبر دارم و آن را بشدّت محفوظ مىدارم ، و توبه اشان را بدون عقوبت مىپذيرم ، و آنان را به محروميّت از خوردن غذا عقوبت نكنم .
و امّتهاى سابق را رسم بر اين بود كه صد سال به درگاه خداوند توبه مىكردند ، يا هشتاد يا پنجاه سال ، سپس توبه اش را - بىآنكه او را مبتلا به عقوبات دنيايى كنم - نمىپذيرفتم ، و اين نيز از جمله شدائدى بود كه از امّت تو برداشتم ، و در عوض يكى از افراد امّت تو اگر بيست سال مرتكب گناهى شود ، يا سى سال ، يا چهل سال ، يا صد سال ، سپس توبه كرده و يك لحظه پشيمان شود ، من همهء آنها را مىبخشم .
پس رسول خدا عرضه داشت : پروردگارا وقتى همهء اينها را بمن عطا فرمودى پس بر آن بيافزاى . فرمود : بخواه . عرض كرد : * ( رَبَّنا وَلا تُحَمِّلْنا ما لا طاقَةَ لَنا بِه ) * [1] ، خداوند تبارك و تعالى فرمود : اين را در بارهء امّت تو انجام دادم ، و بلاياى عظيم را از دوش ايشان برداشتم ، در صورتى كه حكم من در بارهء همه اين است كه هيچ كسى را بالاتر از توانش تكليف نكنم . رسول خدا صلَّى الله عليه و آله عرضه داشت : * ( وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا أَنْتَ مَوْلانا ) * ، خداوند فرمود :

[1] بقره : 286 .

493