* ( مَرَّةٍ وَهُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَلِيمٌ ) * [1] و آن فرد تكذيبكننده مبهوت بازگشت .
عالم يهودى گفت : اين حضرت إبراهيم عليه السّلام است كه از سر غضب براى خدا بتهاى قوم خود را خرد و نابود كرد .
حضرت عليه السّلام فرمود : همين طور است ، و حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله تعداد سيصد و شصت بت را از خانهء كعبه به زير كشيده و آنها را از جزيرة العرب نفى نمود و پرستندگان آنها را با شمشير خوار و ذليل نمود .
عالم يهودى گفت : اين حضرت إبراهيم عليه السّلام است كه پسر خود را دست و پا بسته به زمين خوابانيد [ تا آن را طبق دستور خدا قربانى نمايد ] .
حضرت فرمود : همين طور است ، و حضرت إبراهيم پس از اين كار فدى يافت ( يعنى بجاى پسر ؛ حيوانى را قربانى نمود ) ، ولى حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله را مصيبتى سختتر از آن رسيد ، آن حضرت بر سر جنازهء عمويش حمزه حاضر شد ، همو كه اسد الله و اسد رسول و ياور دين او بود ، و جدايى او همچون جدايى روح از جسد بود با اين حال اظهار حزن و شورش نكرده ، و به موضع او : از سر احساس خود و احساس أهل بيت او نگاه و نظرى نينداخت تا با اين صبر و تسليم امر بودن موجبات خشنودى خداوند را

[1] يس : 79 .

469