حضرت عليه السّلام فرمود : همين گونه است ، ولى اين را بدان اگر خداوند ملائكهء خود را به سجدهء آدم واداشت ، اين سجده ؛ سجدهء طاعت نبود كه ملائكه آدم را عبادت كنند نه خدا را ، بلكه اين سجده نوعى اعتراف به فضيلت آدم ، و رحمتى از ناحيهء خداوند بود .
ولى محمّد صلَّى الله عليه و آله برتر از آن عطا شده ، خداوند در جبروت خود همراه تمامى فرشتگان بر او درود فرستاد ، و همهء مؤمنين را موظَّف به صلوات فرستادن بر او نمود ، و اين فضيلتى افزون بر فضيلت آدم عليه السّلام است .
عالم يهودى گفت : خداوند از خطاى آدم عليه السّلام گذشت و توبه اش را پذيرفت ؟
حضرت عليه السّلام فرمود : همين طور است ، ولى حضرت محمّد صلَّى الله عليه و آله بزرگتر از اين برايش اتّفاق افتاد بىآنكه مرتكب خطايى شده باشد ، خداوند در بارهء آن حضرت در قرآن فرموده : * ( لِيَغْفِرَ لَكَ الله ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَما تَأَخَّرَ ) * [1] ، و آن حضرت در روز قيامت به هيچ گناه و خطايى خوانده نخواهد شد .
عالم يهودى گفت : حضرت إدريس عليه السّلام ؛ خداوند او را مقامى بسيار رفيع بخشيده و او را پس از وفات از تحفه‌هاى بهشت اطعام نمود .

[1] فتح : 2 .

461