124 - و روايت است كه يكى از علماى يهود نزد أبو بكر آمده و گفت : آيا تو خليفهء پيغمبر اين امّتى ؟ گفت : آرى .
يهودى گفت : ما در تورات مىخوانيم كه خلفاى انبياء بايد اعلم و افضل امّت باشند ، پس بمن بگو كه پروردگار جهان در كجا است ، آيا او در آسمان است يا در زمين ؟ .
أبو بكر گفت : در آسمان و روى عرش است .
يهودى گفت : در اين صورت بايد زمين از وجود او خالى بوده ، و بنا بر اين خداوند بايد در مكانى باشد و محلَّهاى ديگر از او دور و كنار باشند .
أبو بكر گفت : اين كلام از سخنان زنادقه و بىدينان است ، از نزد من دور شو و گر نه دستور مىدهم كه تو را بكشند ! .
پس آن مرد در نهايت حيرت و تعجّب برخاسته و در حالى كه دين اسلام را مسخره مىكرد رفت ، و در وسط راه أمير المؤمنين عليه السّلام او را ملاقات كرده و بدو گفت : اى يهودى من از سؤال و جواب ميان تو أبو بكر مطَّلع شدم ، و نظر ما اين است كه :
خداى عزّ و جلّ خود مكان را ايجاد كرده و عارى از مكان است ، و او بالاتر و برتر از اين است كه مكانى او را احاطه كند ، و او محيط بر مكان بوده و همهء مكانها نسبت به ذات مقدّس او برابر است .

456