اوقات ، سرآمدها ، ساعات و سالها از بين رفته و معدوم شده‌اند . چيزى جز خداوند يكتاى قهّار نيست همان خدايى كه همهء امور به سوى او بازگشت مىكند ، كائنات همان گونه كه در آغاز آفرينش از خود قدرتى نداشت به هنگام فنا و نابودى نيز نيروى امتناع نخواهد داشت ، چه اين كه اگر قدرت امتناع داشت بقاء و دوام آنها ادامه مىيافت ؛ آفرينش چيزى برايش رنجآور نبوده و در خلقت آنچه آفريده است فرسودگى و خستگى برايش پديد نيامده است . موجودات را براى استحكام حكومتش نيافريده و براى ترس از كمبود و نقصان پديد نياورده ، نه براى كمك گرفتن از آنها در برابر همتايى كه ممكن است بر او غلبه يابد و نه براى احتراز از دشمن كه به او هجوم آورد ، نه به خاطر ازدياد دوران اقتدار خود و نه پيروزى يافتن و زياده طلبى بر شريكى كه با او قرين است و نه به خاطر رفع تنهايى و ايجاد فتنه‌ها دست به خلقت آنها زده است .
سپس موجودات را بعد از ايجاد نابود مىسازد امّا نه به خاطر خستگى از تدبير و ادارهء آنها و نه براى اينكه آسايش پيدا كند و نه به جهت رنج و سنگينى كه براى او داشته‌اند طولانى شدن آنها برايش ملالآور نيست تا به سرعت نابودشان سازد ، بلكه خداوند با لطف خود آنها را اداره مىكند و با فرمانش نگاهشان مىدارد و با قدرتش آنها را مستقرّ مىسازد پس همهء آنها را بار ديگر بدون اينكه نيازى به آنها داشته باشد باز مىگرداند ،

440