از معاويه پسر أبو سفيان بر كسى كه بر پدر خود عيبجويى مىكند ، درود بر كسى كه از اهل طاعت پروردگار متعال است .
امّا بعد ؛ نامه ات به دستم رسيد ، در آن يادآور قدرت و سلطنت پروردگار شده ، و جملاتى از پيش خود بهم بافته ، سپس از علىّ بن ابى طالب و از حقّ سبقت و قرابت و فداكارى و مجاهدات او نوشته بودى ، خداى را حمد مىكنم كه تو را از اين فضائل محروم ساخته ، و تو به خيرات ديگران افتخار مىكنى ! .
من و پدرت أبو بكر در زمان حيات رسول خدا صلَّى الله عليه و آله بر فضل و حقّ سبقت و اولويّت علىّ بن ابى طالب واقف بوديم ، و چون پيامبر وفات يافت أوّل كسى كه با او مخالفت نمود همانا پدرت و فاروق ( عمر ) بودند كه با هم اتّفاق نموده و بر خلاف او قيام و اقدام نمودند ، و او را مجبور به اطاعت و بيعت خودشان نمودند . پس علىّ بن ابى طالب نيز از سر اجبار بيعت نموده و حقّ خود را تسليم آن دو ساخت ، و آن دو علىّ را در امور خود شركت نداده و او را بر اسرار خود واقف نمىساختند ، تا اينكه هر دوى آنان از اين دنيا رحلت كردند .

400