كلامى احتجاج گونه از أمير المؤمنين عليه السّلام در توبيخ أصحاب خود بخاطر كوتاهى در جنگ با معاويه 89 - اى مردم ، من شما را براى جهاد با اين قوم مىخواندم و شما حركت نكرديد ، و سخنم را به شما گوشزد نمودم و شما پاسخى نداديد ، و شما را نصيحت نمودم نپذيرفتيد ، شما مردمى هستيد حاضر ولى چون اشخاص غايب و پنهانيد كه حكمت بر آنان مىخوانم و شما از آن روى مىگردانيد ، گويا شما خرانى هستيد رمنده كه از شير ژيان گريزان است ، و شما را به جنگ با ستمكاران برانگيزم و هنوز سخنم پايان نپذيرفته است كه شما مانند جدا شدن جمعيّت ايادى سبا متفرّق مىشويد ، به انجمنهاى خود بازگشته و حلقه وار گرد هم چهارزانو بنشينيد ، [ و بىتوجّه به سخنان من ] مثلها بزنيد و اشعار بخوانيد ، و اخبار را جستجو كنيد ، و بعد از تفرّق و ختم جلسات نيز به جز نقل و سؤال از اشعار ذكر و فكر و بحثى نداريد ، و اين جهلى است فاقد علم ، و سرگرمى است عارى از پارسايى ، و درنگى است بدون ترس ، و پاك دلهاى خود از جهاد و جنگ با دشمنان دين و حقيقت فارغ نموده و با بهانه‌هاى واهى از اداى مسئوليّت خود سرباز مىزنيد ،

378