سليم بن قيس گفت : سپس حضرت علىّ عليه السّلام فرمود :
اى مردم ، آيا تصديق مىكنيد كه خداوند پس از نزول آيهء : * ( إِنَّما يُرِيدُ الله لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً ) * من و فاطمه و دو پسرم حسن و حسين را جمع نموده و بر ما كسا و شمدى فدكى كشيده و فرمود : « بار خدايا ! اينان اهل بيت و گوشت تن منند ، آزار و ناراحتى و زحمت اينان موجب زحمت و آزار و اذيّت من است ، پس رجس و آلودگى را از وجود اينان زائل نموده و آنان را تطهير فرماى ! » ، امّ سلمه با شنيدن اين كلمات نزديك كساء آمده و عرض كرد : من نيز [ از اهل كساء مىباشم ] ؟ فرمود : تو بر خيرى ، ولى اين آيه فقط در شأن من و برادرم علىّ و دخترم فاطمه و دو فرزندم ، و نه تن ديگر از فرزندان حسين نازل شده است ، و كسى را در آن اشتراكى نيست .
جماعت با شنيدن اين سخن يكپارچه گفتند : گواهى مىدهيم كه امّ سلمه اين مطلب را براى ما نقل نموده ، و وقتى از خود رسول خدا صلَّى الله عليه و آله جويا شديم همانند امّ سلمه نقل فرمود .
سپس حضرت أمير عليه السّلام فرمود : شما را به خدا سوگند ، آيا تصديق مىكنيد كه هنگام نزول آيهء مباركهء : * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا الله وَكُونُوا مَعَ الصَّادِقِينَ ) * ، سلمان از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله پرسيد كه آيا اين آيه جنبهء خصوصى دارد يا عامّ ؟ فرمود :

309