آن دو گفتند : اى رسول خدا براى ما آنان را بيان بفرما .
فرمود : علىّ برادر و وزير و وارث و وصىّ و جانشين من در امّتم مىباشد ، او مولى و سرپرست همهء مرد و زن مؤمن پس از من است ، سپس فرزندش حسن ، بعد حسين ، سپس نه نفر از فرزندان حسين ، يكى پس از ديگرى ، قرآن با ايشان است و ايشان با قرآنند ، نه ايشان از قرآن جدا شوند و نه قرآن از آنان فارق گردد تا بر حوض نزد من آيند .
اهل مجلس همگى گفتند : همين طور است ، همهء اينها را ما شنيده‌ايم و بر آن شاهد بوديم . و برخى گفتند : بطور كلَّى اين مطالب به خاطر ما هست ولى همه اش را بخاطر نداريم ، و اين گروه كه بخاطر دارند از افراد صالح و فاضل ما مىباشند .
پس أمير المؤمنين عليه السّلام فرمود : راست گفتيد ، همهء مردم در حفظ مطالب يكسان نيستند .
شما را به خدا سوگند هر كه اين سخنان را از پيامبر بخاطر دارد برخاسته و به آن خبر دهد ! .
پس زيد بن ارقم ، براء بن عازب ، أبو ذرّ ، و مقداد و عمّار برخاسته و گفتند : شهادت مىدهيم كه اين سخنان را از رسول خدا صلَّى الله عليه و آله در حالى كه بر منبر بود و تو در كنار او بودى اين گونه فرموده كه : « اى مردم خداوند مرا مأمور فرموده كه امام شما و وصىّ و جانشين خود را برايتان معيّن نمايم ، همو كه خداوند طاعت او را در كتابش بر أهل ايمان واجب فرموده ،

307