واى بر اين امّت ! چه چيز آنان را از : ستونهاى استوار رسالت و اساس نبوّت و راهنمايى ؛ و مهبط فرشتهء وحى ، و دانا به تمام امور دنيا و آخرت ، گمراه ساخت ؟ آگاه باشيد كه اين انحراف خسران مبين است . چرا اين گونه أبو الحسن را عقوبت كردند ؟ ! به خدا سوگند كه اين مجازات ( خذلان و تنهاگذارن آن حضرت ) فقط بخاطر ترس از شمشير او و كمى ملاحظه در اجراى حقّ ، و سختى و شدّت جنگ او ، و شجاعت كارزار ، و بىمهابا بودن او در اجراى فرامين الهى بود ، و به خدا سوگند اگر تمام امّت از راه سعادت منحرف شده و از پذيرش راه روشن امتناع مىكردند ، [ علىّ ] همهء آنان را به راه آورده و آرام آرام و صحيح و سالم به سعادت و خوشبختى مىكشاند ، كه نه خود خسته شود و نه ايشان ملول ، و در نهايت آنان را به سرچشمه اى با آبى گوارا و مطلوب و عارى از هر خس و خاشاك مىبرد ، و ايشان را از آن سيراب باز ميگرداند و در خفا و آشكاراشان را نصيحت مىنمود در حالى كه خود آن حضرت از غناى آنها بهره نمىبرد و از دنياى ايشان براى خود چيزى ذخيره نمىفرمود مگر باندازهء شربت آبى كه تشنه خود را سيراب كند و اندكى از طعام كه گرسنه بدان سدّ جوع نمايد ، و در آن وقت زاهد از راغب و راستگو از دروغگو تميز داده و شناخته مىشد ، « اگر مردم قرى و دهات ايمان مىآوردند و پرهيزگارى ميكردند هر آينه درهاى آسمان را به رحمت و بركت بروى ايشان باز

247