و البتّه بزودى نتيجهء بد كارتان را ديده ؛ و جزاى اعمال ناشايست خود را دريافت نمائيد ، و خداوند بر هيچ بنده اى ستمكار نيست .
سپس مقداد بن اسود رضى الله عنه برخاسته و گفت : اى أبو بكر از ستم و تجاوز دست بردار و از خدا بترس ، و از اين كار توبه كرده و در خانه ات بنشين و بر خطا و ستم خود گريه نما ، و كار خلافت را به صاحب اصلى آن - كه از تو به آن سزاوارتر است - واگذار ، تو خود از بيعتى كه پيامبر صلَّى الله عليه و آله براى علىّ از تو و ما و از ساير امّت گرفته باخبرى ، تو را ملزم ساخت تا از اسامة بن زيد - كه از موالى او بود - اطاعت نموده و در زير پرچم او مانند ديگران به سوى مقصد حركت كنى ، و با اين عمل آن رسول گرامى اشارت نمود كه امر خلافت هيچ نسبتى به تو ندارد ، و نيز تو و همكارت ابن خطَّاب را در غزوهء ذات - السّلاسل به لشكر عمرو بن عاصى ملحق ساخت كه مركز نفاق و خلاف و عدوات بود ، همو كه خداوند در قرآن در باره اش اين آيه را بر پيامبر نازل فرمود كه : « همانا دشمن تو همو بىنسل و دنباله است » * ( إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الأَبْتَرُ ) * ، و در اين شأن نزول هيچ اختلافى ميان أهل علم نيست ، بنا بر اين عمرو بن عاص در آن جنگ رئيس و أمير همهء شماها قرار داشته و شما نيز در تحت امر و رياست او واقع شديد . و اين او بود كه حراست و حفظ لشكر را به عهدهء شما واگذاشت . پس حراست لشكر ؛ آنهم از جانب عمرو بن عاص كجا

177