كه من در گفته هايم هيچ تكلَّفى ندارم ، و از سر هوى و هوس در بارهء على و امامان از فرزندانش سخن نگفتم .
سپس دستهاى مبارك خود را به آسمان بلند نموده و عرضه داشت : خداوندا ! هر كس را كه جانشينان و پيشوايان امّتم را دوست مىدارد تو نيز او را دوست بدار ، و با دشمنانشان دشمن باش . يارىكنندگانشان را يارى فرما ، و هر كه ايشان را تنها مىگذارد مخذول و مقهورش دار ، و زمين را از وجود يكى از ايشان - كه حجّت و برهان تو در ميان مردمند - خالى مگذار ، كه ايشان در ميان مردم يا ظاهرند و مشهور ، و يا در پرده‌اند و پنهان ، تا دين تو باطل نگردد و عذر و بهانه اى براى مردم باقى نماند .
سپس فرمود : اى ابن مسعود ! در اين مجلس راه‌هاى سعادت را به شما نشان دادم كه در صورت پيمودن آنها سعادتمند و پيروزيد ، و گر نه خود را هلاك نماييد ، و سلام و درود بر كسانى كه راه هدايت را برگزيدند .
مؤلَّف كتاب - رحمه الله - گويد : روايات در اين موضوع بسيارند و از شمار خارج ، و من تنها به نقل اين چند روايت ؛ بجهت روشنى قلب و شفاى سينه‌هاى گرفته ، و هدايت افراد با انصاف بسنده كردم .

154