پيامبر صلَّى الله عليه و آله گفت : خداوند با عزّت و جلال توسّط جبرئيل به من فرمود : هر كس كه بداند و دريابد كه هيچ خدايى جز من نيست ( توحيد ) ، و محمد ، بنده و رسول من است ( نبوّت ) ، و على ، ولى و خليفه و حجّت من است ، و امامان پاكيزه از فرزندان او حجّتهاى من هستند ( امامت ) او را به موجب رحمت خود داخل بهشت كرده و به مقتضاى عفو و بخششم از آتش دوزخ نجات خواهم داد ، و همجوارى خود را برايش اختيار كنم ، و كرامت و نعمتم را براى او لازم و تمام خواهم كرد ، و از بندگان مخصوص و برگزيده‌ام قرار دهم ، و دعايش را اجابت كرده و درخواستش را عطا مىكنم ، و چون سكوت كند من آغاز كلام نمايم ، و اگر بدى كند باز به او ترحّم مىكنم ، و اگر از نزد من بگريزد او را بسوى خود مىخوانم ، و چون به سوى من باز گردد او را مىپذيرم ، و اگر درب مرا بكوبد برايش بگشايم .
و هر كس به وحدانيّت من گواهى ندهد ، و يا گواهى به آن دهد ولى به رسالت بنده و رسولم محمد معتقد نباشد ، يا آن را قبول كند ولى خلافت على بن أبى طالب را نپذيرد ، يا آن را قبول كند ولى امامت امامان پاكيزهء از فرزندان على را قبول نكند ، اين چنين فردى نعمت مرا انكار ، و جلالم را كوچك شمرده ، و به كتابها و آيات من كافر شده است . و اگر چنين فردى قصد مرا كند در پيش روى او حجاب گذارم ، و چون از من درخواست كند او را محروم نمايم ، و اگر مرا بخواند ندايش را نمىشنوم ، و چون دعا كند او را اجابت نمىكنم ، و چون به من اميد بندد نااميدش سازم ، و اينها همه جزاى اعمال اوست كه از من به او ميرسد ، و من كوچكترين ستمى به بندگانم روا نمىدارم .

151