و نه شيطان و اعوانش قادرند فرشتگانم را - همانها كه از خطا و لغزش محفوظ و معصومشان داشته‌ام - وسوسه نمايند .
اى فرشتگانم ! اينست كه اگر هر يك از بنى آدم سرگرم عبادت و اطاعت شده و با آن گرفتاريها و علائق ، توجّه و خلوص قلب خود را حفظ كند ، البتّه قدم بلندترى را برداشته و عملى را انجام داده است كه شما از آوردن آن عاجز و ناتوان خواهيد بود .
و چون خداوند جليل مقام رفيع آدم را براى ملائكه معرّفى فرمود به آنان امر نمود كه به آدم سجده كنند ، زيرا او شامل همان خلائق برتر و افضل و افراد برجسته و خصوصا شخصيتهايى چون پيامبر اسلام و على بن أبى طالب و اهل بيت طهارت بود و گويى تمام آنان در صلب او صفآرايى مىكردند .
و سجدهء فرشتگان ظاهرا به سوى آدم ، ولى در واقع براى خداوند جهانيان بود . و آدم در اين قضيّه مانند قبله ( خانهء كعبه ) بوده است ، كه مردم هنگام عبادت خدا به آن طرف متوجّه مىشوند . آرى آن سجده اى كه براى خداوند صورت مىگيرد براى هيچ كسى جايز و روا نيست ، و نيز كسى را نشايد كه از آفريدهء خدا به آن اندازه تجليل نمايد كه در خور تجليل پروردگار جهانيان است . و اگر قرار بود كسى را اين گونه امر به سجدهء غير خدا كنم ، حتما شيعيان ناتوان و مكلَّفين را مىگفتم كه افراد ميانه رو در علم على - وصىّ رسول خدا - را سجده كنند ، و اين كار را فقط بخاطر دوستى بهترين خلق خدا « على » - پس از رسول خدا - انجام دهند ، همو كه تمام سختى و بلاها را در اظهار حقوق الهى بجان خريد ، و هيچ حقّى را كه

113