است ، كه فرمود : پايان يافتن يتيمى يتيم ، احتلام است ، و اين همان دوران « أشدّ » او ( يعنى رشدى است كه در قرآن در آيه 34 از سورهء اسراء آمده ) است ، و اگر محتلم شود و هنوز رشد نيافته باشد ، و سفيه يا ضعيف باشد ، بر عهدهء ولىّ او است كه از دادن مالش به او امساك كند .
5518 - و ابن أبى عمير ، از مثنّى بن راشد ، از ابو بصير روايت كرده است كه گفت : از امام صادق عليه السّلام در بارهء يتيمى سؤال كردم كه قرآن را خوانده است ، و از نظر عقل نيز باكى بر او نيست ، و او مالى دارد كه بدست مردى سپرده شده ، و نگهدارندهء مال قصد آن دارد كه با آن مال فعّاليّت كند ، تا آن يتيم محتلم شود ، و مالش را به او تسليم كند ، امام فرمود : و اگر محتلم شد و عقلى نداشت ، هرگز چيزى به اختيار او داده نميشود .
5519 - و حسن بن علىّ وشّاء ، از عبد الله بن سنان از امام صادق ( عليه السّلام ) روايت كرده است كه فرمود : زمانى كه پسر به « أشدّ » خود يعنى سيزده سال برسد ، و بچهارده سال داخل شود ، هر چه بر محتلمشوندگان واجب است ، بر او واجب مىشود ، چه محتلم شده باشد ، و چه نشده باشد ، و نيك و بد اعمالش بسود و زيانش نوشته مىشود . و همه چيز براى او جايز و نافذ است مگر اينكه ضعيف يا سفيه باشد .

73