6 - منهج المقال ، معروف برجال كبير ، تأليف ميرزا محمد استرآبادى - قدّس سرّه - با تعليقهء [5] استاد اكبر بهبهانى - قدّس سرّه - بر آن كتاب .
7 - مجمع الرّجال قهپايى - رحمه الله - [6] و اين كتاب حاوى نام و شرح احوال رجاليست كه در كتب رجال چهارگانه مذكور نخستين ذكر شده ، به اضافهء رجال ابن الغضائرى - رضى الله عنه - [7] و هر آن چيزى كه ما از ابن الغضائرى نقل كرده‌ايم مأخوذ از همين كتابست ، زيرا كه هنوز رجال ابن الغضائرى بطور مستقل چاپ نشده است .
8 - شرح مشيخه ، تأليف مولى محمّد تقى مجلسىّ - رضوان الله تعالى عليه - [8] و آن مطبوع ، و بچاپ رسيده است .
9 - جامع الرّواة و ازاحة الاشتباهات عن الطرق و الاسناد ، تأليف مولى محمّد علىّ اردبيلىّ - رحمه الله - [9] .

[5] اين تعليقه در حاشيهء متن بچاپ رسيده ، و آن مشتمل بر فوائدى بسيار است . پس غفلت از آن را روا مدار ، و اما استرآبادى ، پس همان متتبع كبير و عالم رجالى بصير ، و متبحر خبير ، محمد بن على بن وكيل استرآبادى ، معاصر سيد مصطفى تفرشى ، صاحب رجال معروف به نقد الرجال است ، و در كتاب نقد در ستايش او گفته است : او فقيهى متكلم و ثقه اى از ثقات اين طايفه ، و از جمله عبّاد و زهاد آنست و در رجال و روايت و تفسير تحقيقى چنان عميق بجا آورده است كه زائد بر آن خارج از حد امكانست - الخ . او - خدايش رحمت كناد - بسال 1028 وفات يافته است .
[6] او شيخ اجل علَّامه ، زكى الدين مولى عناية اللَّه بن شرف الدين على قهپايى اصفهانى ، و لقبش زكىّ نجفى است ، زيرا كه اصل و منشأ و محل اقامتش نجف اشرف بوده است . و او عالمى محقق و از جمله شاگردان محقق اردبيلى ، و شيخنا البهائى ، و مولى عبد اللَّه تسترى - قدس اللَّه اسرارهم - است . و كتاب او در اصفهان با تحقيق عالم بارع : سيد ضياء الدين شهير بعلَّامه - مد ظلَّه - در هفت مجلد بچاپ رسيده است .
[7] ابو الحسين احمد بن حسين بن عبيد اللَّه غضائرى - قدس سره - معاصر شيخ طوسى و نجاشى است ، و كتاب رجال او نزد ارباب جرح و تعديل معروفست .
[8] دو نسخه از شرح المشيخه نزد من موجود است ، كه يكى از آن دو متعلَّق بكتابخانهء شريف اجل حجّت سيد محمد على بن سيد محمد صادق حسينى ، مشهور به ميرصادقى - مد ظلَّه - است ، - چنان كه در مجلد اوّل ذكر شد - و نسخهء دوم متعلَّق بعالم بارع حجّت ، مرحوم حاج شيخ بهاء الدّين صدوقى همدانى - رحمة اللَّه عليه - مقيم تهران و آن نسخه اى نفيس است كه از اوّل شرح باب ذكر جمل من مناهى النبى - صلى اللَّه عليه و آله - تا آخر مشيخه در آن مندرج است .
[9] او عالم متتبع متبحر خبير ، و رجالى كامل بصير ، مولى محمد على اردبيلى المولد ، و عراقى الموطن است . و او - كه خدايش رحمت كناد - در طول زندگانى خود در دو مشهد شريف غرىّ و حائر مقيم بود ، و در اواخر عمر به اصفهان سفر كرده است و از طرف علَّامهء مجلسى - رضوان اللَّه عليهما - اجازه داشت ، و از علماى نيمهء دوم قرن يازدهم بود .

579