طريق مؤلَّف به حمّاد در اينجا حسن است » .
و آنچه در آن از عطاء بن سائب آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از حسين بن - احمد بن ادريس - رضى الله عنه - از پدرش از محمّد بن عبد الجبّار از ابن أبى عمير ازدى از ابان بن احمر از عطاء بن سائب .
توضيح : « عطاء بن سائب را علماء رجالى ما ذكر نكرده‌اند ، و در كتب رجال عامّه عنوان شده و توثيق او را از چندين تن ابن حجر در تهذيب التهذيب نقل كرده است جز اينكه گويند : اختلط في آخر عمره ، و ظاهرا وى امامى بوده و تقيّه مىكرده و در آخر عمر مذهب خود را به صورتى كه مزاحم او نباشند اظهار نموده است ، ابن حجر گويد : كسانى كه پيش از اختلاط از وى روايت كرده‌اند رواياتشان معتمد است و آنان كه پس از اختلاط وى از او روايت كرده‌اند قابل اعتماد نيست ، و در مجلَّد چهارم ص 4 از وى روايتى نقل شده كه از آن استفاده مىشود كه او تقيّه مىكرده و آن خبر اينست كه كه گويد : علىّ بن الحسين عليهما السّلام فرمود : « هر گاه در زمان أئمّهء جور بوديد به احكام آنان حكم كنيد ، و خود را بمخالفت با آنان مشهور ننمائيد كه كشته خواهيد شد و اگر بتوانيد نوعى رفتار كنيد كه مطابق احكام ما باشد و گرفتار نشويد آن بهتر است « ، و پاره اى گفته‌اند در آغاز عامّى مذهب بوده و سپس تشيّع اختيار كرده است البتّه در اواخر عمر ، و اما طريق مؤلَّف به او با اينكه ابان بن عثمان ناووسى در آن است صحيح است ، زيرا وى از اصحاب اجماع مىباشد ، و حسين بن - احمد بن ادريس از مشايخ اجازه است » .
و آنچه در آن از احمد بن عائذ آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از سعد بن عبد الله از احمد بن محمّد بن عيسى از حسن بن علىّ وشّاء از احمد بن - عائذ .

531