صاحب اصلى است از اصول ، و از امامان حضرت كاظم و حضرت رضا عليهما السّلام روايت مىكند ، و در طريق مؤلَّف به وى عثمان بن عيسى واقفى است و توثيق نشده » .
و آنچه در آن از معاوية بن شريح آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از سعد بن عبد الله از احمد بن محمّد بن عيسى از عثمان بن عيسى از معاوية بن شريح .
توضيح : « معاوية بن شريح داراى كتابى است كه ابن ابى عمير از وى روايت كرده است ، و طريق مؤلف به او به عثمان بن عيسى كه واقفى غير موثّق است ، ضعيف است ، و عجب آنست كه علامه - رحمه الله - طريق سابق را بوجود او قوى مىداند و در اينجا صحيح با اينكه او را در قسم ضعفاى خلاصه آورده است » .
و آنچه در آن از سليمان بن داود منقرى آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از سعد بن عبد الله از قاسم بن محمّد اصفهانى از سليمان بن داود منقرى معروف به ابن شاذكونى .
توضيح : « سليمان بن داود منقرى ابو ايّوب شاذكونىّ كه به ظاهر عامّى مىنمايند ، و خطيب بغدادى در تاريخ گويد : « سليمان بن داود بن بشر بن زياد ابو ايّوب منقرى بصرى معروف بشاذكونى حافظ و مكثر - بسيار حديث - به بغداد آمد و با محدّثين و حفّاظ مشهور همصحبت بود و از آنجا به اصفهان رفت و در آنجا اقامت گزيد ، و احاديثش در آنجا نشر يافت « و ابن اثير در لباب گويد : « نسبت شاذكونى به جهت شاذكونه كه ( لباس ضخيم يا حصير ) كه بتجارت به يمن مىبردند بوده است و مشهور است به آن ابو ايّوب سليمان بن داود بن بشر بن زياد منقرى است ، با اينكه گويد :

461