و آنچه در آن از صفوان بن مهران جمّال آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از محمد بن على ماجيلويه - رضى الله عنه - از عمويش محمّد بن أبى القاسم از احمد بن محمّد بن خالد از پدرش از ابن ابى عمير از صفوان بن مهران جمّال ، و نيز روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از محمّد بن يحيى العطَّار از محمّد بن أحمد بن يحيى از موسى بن عمر از عبد الله بن محمّد حجّال از صفوان بن مهران جمّال .
توضيح : « صفوان بن مهران از اهل كوفه و از وابستگان بنو كاهل است ، و وى همان كسى است كه گفته‌اند : موسى بن جعفر عليهما السّلام به او گفت : اى صفوان همه چيزت نيكو و زيباست جز يك كار ، گويد : عرضكردم آن كدام است ؟ فرمود : شتر كرايه دادن تو است به اين مرد ( يعنى هارون الرشيد ) گويد : گفتم به خدا سوگند من براى كار فاسد و شرارت و تباهى و سركشى و يا لهو و لعب به او كرايه نداده‌ام بلكه براى سفر حجّ بوده ، و كار آن را خود نيز انجام نمىدهم بلكه غلامان خود را بر آن گماشته‌ام ، فرمود : اى صفوان آيا كرايهء خود را از ايشان طلبكارى ؟ عرضكردم آرى ، فرمود : آيا دوست دارى كه باقى و روى كار باشند تا كرايهء تو را بپردازند ؟ گفتم :
آرى ، آن حضرت عليه السّلام فرمود : هر كس بقاى اينان را بخواهد او از ايشان است و هر كس از آنان باشد به دوزخ خواهد رفت ، گويد : رفتم و تمام شتران خود را فروختم و اين خبر به هارون رسيد و مرا بخواست و گفت : به من گفته‌اند تو شترانت را بفروخته اى ؟ گفتم : صحيح است ، پرسيد : براى چه ؟ گفتم : من پير شده‌ام ، و كارگران درست وظائف خود را انجام نمىدهند ، گفت : هيهات اين طور نيست من ميدانم چه كسى تو را بدين كار واداشت ، آرى موسى بن جعفر به تو چنين كارى را اشاره كرده است ، گفتم : مرا با موسى بن جعفر چكار ، هارون گفت : اين كلام را بگذار ، اگر رفتار نيكويت با ما نبود به خدا سوگند ترا ميكشتم . بارى وى داراى كتاب

410