به حلب بسيار مسافرت مىكرده‌اند از اين رو به حلبى معروف شده‌اند و در ميان آل ابى شعبه كه همگى از شيعيان بنام هستند عبيد الله برجسته تر و بزرگتر از نظر روايت و نقل نسبت به ديگران است و در هر كجاى كتاب « فقيه » كه گفته است حلبى از فلان و نامش را ذكر نكرده مراد همين عبيد الله حلبى است ، وى داراى كتابى است كه گويند آن را به امام صادق عليه السّلام عرضه داشت و امام عليه السّلام آن را نيكو شمرد و تصديق فرمود ، و در هنگام قراءت آن فرمود : « در موضوع فقه اهل جماعت و سنّت آيا چنين كتابى دارند » و طريق اوّل مؤلَّف به او صحيح است ، و اما طريق دوّم حسين بن محمّد بن عامر ظاهرا همان حسين بن محمّد بن عمران اشعرى است و در نسخه بردارى اشتباه شده و اوست كه از عمويش عبد الله بن عامر بسيار روايت دارد ، پس بدين حساب طريق دوّم نيز صحيح است چون اين عمو و برادر زاده هر دو نزد علماء رجال ثقه هستند » .
و آنچه در آن از معاوية بن ميسرة آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از عبد الله بن جعفر حميرى از احمد بن محمّد بن عيسى ، از على بن الحكم ، از معاوية بن ميسرة بن شريح القاضى .
توضيح : « معاوية بن ميسرة از اصحاب امام صادق عليه السّلام است و داراى كتابى است و ابن أبى عمير آن كتاب را روايت مىكند و وحيد بهبهانى گويد :
« فضالة و عبد الله بن مغيره و عبد الله بن بكير و بزنطى و صفوان از وى روايت دارند و اين دليل وثاقت اوست » . و طريق مؤلف به او صحيح است » .
و آنچه در آن از عبد الرحمن بن أبى نجران آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از محمّد بن حسن - رضى الله عنه - از محمّد بن حسن صفّار از احمد بن محمّد بن عيسى

399