حاضر جواب بوده ، گويند يكى از مخالفين روزى پس از فوت امام صادق عليه السّلام به او گفت : آنكه او را امام و پيشواى خود مىدانستى بمرد ، مؤمن الطاق بدون درنگ گفت : و أمّا امامك من المنظرين الى يوم الوقت المعلوم . يعنى امام تو كه شيطان باشد چنان كه خداوند در كتاب خود فرموده تا روز قيامت زنده است ، و آن شخص مخالف ناچار زبان از طعن بازداشت ، بارى وى داراى چند كتاب است ، و طريق مؤلف به او حسن است » .
و آنچه در آن از ابى الأعزّ نخّاس آمده است ، پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از محمّد بن يحيى العطَّار ، از ابراهيم بن هاشم ، از صفوان بن يحيى و محمد بن ابى عمير از أبى الأعزّ النخّاس .
توضيح : « براى ما معلوم نشد كه ابو الأعزّ كيست و نام و حال او چيست ، ولى روايت صفوان و محمّد بن أبي عمير از او في الجمله اعتمادى براى انسان مىآورد زيرا هر دو اين راويان از اصحاب اجماع ميباشند ، و به نظر ميرسد » ابو الأغر « صحيح باشد ، چرا كه در اسماء اشخاص » أعز « بازاى منقوطه ديده نشده بخلاف » أغر « با غين منقوطه و راء مهمله كه هست ، و همچنين نخّاس كه احتمال ميرود صواب » نحّاس « با حاء مهمله باشد . و بهر حال صدوق از او در كتاب طهارت و كلينى در باب ابوال الدّوابّ و ارواثها در كافى از او روايت نقل كرده‌اند » .
و آنچه در آن « ممّا كتبه الرّضا عليه السّلام الى محمّد بن سنان » است و در جواب نامه هاى محمّد بن سنان در راز پاره اى از مسائل امام عليه السّلام مرقوم فرموده است ، پس روايت مىكنم آن را از علىّ بن احمد بن موسى الدّقاق و محمّد بن احمد سنانى و حسين بن ابراهيم بن احمد بن هشام مكتّب - رضى الله عنهم - كه اينان گفته اند

397