بوده . و پاره اى او را عرب صميم از قبيله كنده دانند ، و بعضى او را شيبانى به ولاء ، و به نظر ميرسد كه وى همان ميمون كندى ابو عبد الله بصرى باشد كه در كتب عامّه عنوان شده است و او را از تابعين شمرده‌اند و او همان كس است كه كثير النّواء از او تعبير به ابى عبد الله مىكند و ديگران مثل خالد بن مهران حذّاء و شعبة بن حجّاج و عوف بن ابى جميله و ديگران بنام ميمون از او روايت مىكنند ، و پسرش عبد الرّحمن را نيز بعنوان عبد الرحمن بن ميمون ذكر كرده و گويند ابن حبّان او را توثيق نموده است ، بارى عبد الرّحمن از اصحاب امام صادق عليه السلام و ثقه و صاحب كتاب است ، و همچنين فرزندش همّام و فرزند فرزندش اسماعيل بن همّام بن عبد الرّحمن بن ميمون همگى از ثقاتند . و طريق مؤلَّف به او صحيح است » .
و آنچه در آن از اسماعيل بن جابر آمده است ، پس آن را روايت كرده‌ام از محمّد بن موسى بن متوكَّل - رضى الله عنه - از عبد الله بن جعفر حميرى از محمّد بن عيسى از صفوان بن يحيى از اسماعيل بن جابر .
توضيح : « اسماعيل بن جابر خثعمى از اهل كوفه است و از اصحاب امام باقر و امام صادق عليهما السّلام مىباشد ، و ثقه و صاحب چندين اصل از اصول است كه مورد اعتماد محدّثين بوده ، و طريق مؤلَّف را به او علَّامهء حلَّى صحيح ميداند و ديگران در بارهء محمد بن عيسى بن عبيد با وى اختلاف دارند » .
و آنچه در آن از سماعة بن مهران آمده است پس روايت كرده‌ام آن را از پدرم - رضى الله عنه - از علىّ بن ابراهيم بن هاشم از پدرش از عثمان بن عيسى عامرى از سماعة بن مهران .
توضيح : « سماعة بن مهران حضرمى به ولاء واقفى مذهب است ولى او را توثيق

392