علىّ بن الحسين ، از پدرش حسين بن علىّ ، از پدرش امير المؤمنين على بن ابى طالب سلام الله عليهم براى ما حديث كرد ، كه فرمود : كسى كه روز پنجشنبه بعد از زوال شمس تا روز جمعه وقت زوال بميرد ، در حالى كه مؤمن باشد ، خدا او را از فشار قبر پناه ميدهد ، و شفاعتش را در جمعى بشمارهء دو قبيلهء ربيعه و مضر قبول مىكند ، و كسى از مؤمنين كه روز شنبه بميرد ، خداوند عزّ و جلّ ، هرگز در دوزخ او را با يهود جمع نميكند ، و كسى از مؤمنين كه روز يك شنبه بميرد ، خداوند عزّ و جلّ هرگز در دوزخ او را با نصارى جمع نميكند ، و كسى از مؤمنين كه روز دوشنبه بميرد ، خداوند عزّ و جلّ ، هرگز در دوزخ او را با دشمنان ما از بنى اميّه جمع نميكند ، و كسى از مؤمنين كه روز سه شنبه بميرد ، خداوند عزّ و جلّ او را در « رفيق أعلى » با ما محشور مينمايد ، و كسى از مؤمنين كه روز چهارشنبه بميرد ، خدا او را از نحوست روز قيامت حفظ مىكند ، و بمجاورت خود سعادتمند ميسازد ، و از تفضّل خود در « دار المقامه » جاى ميدهد ، چنان كه در آنجا ، هيچ گونه درد و رنجى به او نمىپيوندد ، سپس امام عليه السّلام فرمود : مؤمن ، در هر حال ، و در هر روز ، و هر ساعت كه قبض روح شود ، صدّيق شهيد است ، و از حبيبم رسول خدا صلَّى الله عليه و آله شنيدم كه ميفرمود : اگر مؤمن در حالى از دنيا خارج

366