جايز است ، و همچنين زنهايش را باب امتناع از قبول وصيّت 5445 - حمّاد بن عيسى ، از ربعى بن عبد الله ، از محمد بن مسلم ، از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : هر گاه مردى به مردى وصيّت كند ، در حالى كه او غائب باشد ، حقّ ندارد كه وصيّت او را ردّ كند ، و اگر در حال حضور او در شهر به او وصيّت كند ، او اختيار دارد كه آن را بپذيرد ، يا ردّ كند .
5446 - و ربعى از فضيل بن يسار ، از امام صادق عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كرد كه او را وصىّ قرار دهند ، امام فرمود : اگر آن وصيّت را از شهرى براى او فرستاده است ، حقّ ندارد كه آن را ردّ كند ، و اگر در شهرى باشد كه غير از او نيز براى تصدّى وصايت ديگرى وجود داشته باشد ، قبول يا ردّ آن بسته به رأى و ارادهء او است .
شرح : « مشهور ميان علماء آنست كه وصىّ تا مادامى كه موصى در قيد حيات است حقّ دارد وصيّت را ردّ كند و نپذيرد به شرط آنكه بتواند به موصي ردّ را ابلاغ كند ، و چنانچه پيش از آنكه موصى از دنيا برود به او ردّ كرد چيزى بر عهدهء او نيست ، ولى اگر موصى وفات كند ديگر ردّ اثرى ندارد و ناچار متعهّد است و لازم است بدان اقدام نمايد » .
5447 - و سهل بن زياد از على بن ريّان روايت كرده است كه گفت به امام

34