5687 - و حسن بن محبوب ، از علىّ بن رئاب ، از زراره روايت كرده است كه گفت : از امام أبو جعفر باقر عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كردم كه كشته شده است ، در حالى كه برادرى در دار الهجرة و برادر ديگرى در دار البدو ( صحرا ) دارد كه اين برادر هنوز هجرت نكرده است ، اكنون اگر آن برادر مهاجرى قاتل را عفو كند ، و برادر بدوى ارادهء قتل او را داشته باشد ، آيا او چنين حقّى دارد ؟ امام فرمود : شخص بدوى حقّ ندارد كه شخص مهاجرى را بكشد ، مگر آنگاه كه خود هجرت كند ، و اگر مهاجر قاتل را عفو كند ، عفو او جائز و نافذ است ، گفتم : در اين صورت آيا آن بدوى از ميراث سهمى دارد ؟ فرمود : امّا ميراث و سهم ديهء برادر مقتول او ، در صورتى كه بر گرفتن ديه توافق شود حقّ او است .
شرح : « علَّامهء مجلسى فرموده : كسى از فقها را نميدانم كه بمضمون اين خبر فتوا داده باشد » .
5688 - و حسن بن محبوب ، از عليّ بن رئاب ، از أبو عبيده روايت كرده است كه گفت : از امام أبو جعفر باقر عليه السّلام در بارهء زنى سؤال كردم كه در حال باردارى عمدا دوائى نوشيده ، و شوهرش را از اين كار آگاه نساخته ، تا جنين خود را سقط كرده است . امام فرمود : اگر جنين استخوانى داشته كه گوشت بر آن روئيده ، ديهء كامل بر ذمّه دارد كه ميبايد آن را به پدر جنين تسليم كند ، و اگر به صورت علقه و مضغه بوده ، چهل دينار بر ذمّهء او است ، يا غلامى يا كنيزى كه ميبايد آن را به پدر جنين تأديه

225