مقدّس نظرش اينست كه شخص اگر داراى مالى است و ورثه اش چندان نيازى ندارند بهتر است مقدارى از مال را كه بحدّ ثلث يا كمتر از ثلث مال اوست مشخّص كرده و وصيّت كند كه از اين مقدار معيّن فلان مبلغ را به فلانى ، و فلان مبلغ را صرف فلان خيريّه ، و فلان شىء را بفلان مصرف خير برسانند ، نه اينكه بگويد : ثلث مالم را مخارج خودم كنيد ، كه وصى و ورثه هر دو در زحمت تعيين ثلث افتند و مدّتى بسر آيد و بالاخره ثلث دقيقا منجّز نگردد ، و مادام كه مالى باقى است ميّت در ثلث آن شريك ورثه باشد » .
باب رسم و طرح وصيّت 5431 - علىّ بن ابراهيم بن هاشم ، از علىّ بن اسحاق ، از حسن بن حازم كلبى خواهرزادهء هشام بن سالم ، از سليمان بن جعفر ، - و او جعفرى نيست - از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است كه فرمود : رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : كسى كه وصيّتش را بهنگام موت نيكو انجام ندهد ، اين كار نقصى در مروّت و عقل او است ، گفتند : يا رسول الله ! و چگونه ميبايد شخص مشرف بر موت وصيّت كند ؟ فرمود چون وفاتش فرا رسد ، و مردم پيرامون او اجتماع كنند ، بگويد : اى خداى آفرينندهء آسمانها و زمين ، داناى غيب و شهود ، رحمان رحيم ، خدايا من در دار دنيا ، نزد تو اعتراف ميكنم كه معبود حقّى جز تو نيست ، كه تنها و بىشريكى ، و

21