بر ميداشته است ، پس چون آن حضرت بسراى رحمت الهى رحلت فرمودند عبّاس در بارهء اين بوستانها بمخاصمه با فاطمه عليها السّلام برآمد ، تا على عليه السّلام و ديگران شهادت دادند كه آن بوستانها وقف بر آن خاتون است .
آنچه در باره نام يكى از اين هفت بوستان شنيده شده « ميثب » است ، ولى من از سيد ابو عبد الله محمد بن حسن موسوى - أدام الله توفيقه - شنيدم كه ميگفت : آن بوستان نزد ايشان معروف به « ميثم » است .
شرح : « اين شخص همان كسى است كه مؤلَّف بدرخواست او كتاب من لا يحضره الفقيه را تأليف كرده است » .
5580 - و محمّد بن علىّ بن محبوب ، از محمّد بن فرج ، از علىّ بن معبد روايت كرده است كه گفت : محمّد بن احمد بن ابراهيم در سال دويست و سى و سه طىّ نامه اى از آن امام عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كرده است كه وفات يافته ، و همسرى و پسرانى و دخترانى از خود بجاى نهاده ، و غلامى را براى ايشان باقى گذاشته است كه او را بمدّت ده سال براى ايشان وقف كرده ، و مقرّر داشته است كه پس از انقضاى ده سال آن غلام آزاد باشد . اكنون سؤال من - خدا مرا فداى تو كناد ! - اينست كه آيا براى ورثه در حالت اضطرار فروختن چنين غلام ، در صورتى كه چنان باشد كه براى تو وصف كردم جايز است ؟
امام عليه السّلام نوشت : تا فرا رسيدن وقت شرطش او را نميفروشند ، مگر در

109