دارد ، و اثبات حقّ به شهادت شاهد غير وصى و سوگند وارث است ) . و نيز به آن حضرت نوشت : آيا بر وصى جايز است كه عليه ميّت به نفع وارث صغير يا كبير يا به حقّى شهادت دهد يا بر زنده اى به نفع وارثش ، در حالى كه خود سهم وارث صغير را تصرّف مىكند و سهم كبير را خود وارث ؟ جواب دادند : آرى و سزاوار است كه وصى به حقّ شهادت داده و شهادتش را كتمان نكند . و نيز نوشت : كه آيا شهادت وصى عليه ميّت با معيّت شاهد عادل ديگرى مقبول است يا نه ؟ فرمود : آرى ، پس از سوگند . ( و اين به جهت آنست كه دعوى عليه ميّت است و إلَّا شهادت وصى عليه ميّت مانعى ندارد و فقط زمانى مورد اشكال است كه شهادت بنفع ميّت باشد .
( نهى از طلب حقّ از راه شهادت دروغ ) 3363 - از حضرت امام صادق عليه السّلام سؤال شد در مورد مردى كه بر عهدهء ديگرى حقّى دارد و آن شخص منكر حقّش مىباشد و قسم مىخورد كه وى از او چيزى طلبكار نيست ، و صاحب حقّ هم دليلى در دست ندارد آيا مىتواند بخاطر اينكه مىترسد حقّش ضايع شود براى احياء حقّش بشهادت دروغ متوسّل شود ؟ امام عليه السّلام فرمود : نمىتواند چنين كارى را بكند زيرا اين تدليس ( نيرنگ و فريب ) است . و اين خبر روايت از يونس بن عبد الرحمن از بعض مشايخش از امام صادق عليه السّلام است .

93