كه به ضرر برادر دينيت باشد .
مؤلَّف كتاب گويد : من اين خبر را همين طور در نسخهء خود ديدم امّا در نسخهء ديگر اين طور بود كه : « اگر ترسيدى كه به برادرت ضررى رسد پس شهادت مده . بعد گويد : معناى اين دو لفظ نزديك است ، و آن اينست كه هر گاه كافرى بر مؤمنى حقّى داشت و آن مؤمن مالدار و ثروتمند بود واجب است بدان شهادت دهى عليه او ، حتى اگر به سبب نقصان مالش به او ضرر رسد ، امّا هر گاه مؤمن بدهكار ، نادار و بىچيز بود و شاهد ، فقر و ندارى او را مىدانست در اين صورت جايز نيست عليه او اقامهء شهادت كند و ضررى به او رساند تا زندانى شود يا از خانه و كاشانه اش بيرونش كنند و يا خادمش را كه غلام زر خريد اوست از وى بستانند و همين طور جايز نيست بر مرد مسلمان كه شهادت دهد بشهادتى كه مؤمنى بخاطر كافرى كشته شود ، و هر كجا غير از اين موارد شد واجب است عليه مؤمن شهادت دهد ، زيرا در صفات مؤمن ذكر شده است كه سرّ كسى را نزد دوستان فاش نسازد و حتّى به نفع دشمنان اگر باشد كتمان شهادت نكند .
3361 - عمر بن يزيد گويد : به امام صادق عليه السّلام عرض كردم : مردى

91