بايد بپردازند و زن هم عدّه ( طلاق ) نگه دارد و ( بدون هيچ شرط ) به شوهر اوّل بازگردد .
3335 - حسن بن محبوب از علاء و ابى ايّوب از محمد بن مسلم روايت كرده‌اند كه حضرت باقر عليه السّلام در بارهء زنى كه شوهرش به سفر رفته بود و دو مرد نزد او شهادت داده بودند كه همسرش او را طلاق غيابى داده است و زن نيز بر اين تصوّر عدّه نگهداشته بعد شوهرى اختيار كرد ، پس از چندى شوهر غايب آمد و فكر مىكرد كه زن خويش را طلاق نگفته است ، و يكى از دو شاهد هم خود را تكذيب مىكرد و مىگفت : من به دروغ شهادت داده‌ام ، فرمود : شوهر دوم راهى بر او ندارد ، و مهريّه را بايد آن كه گفته است به دروغ شهادت دادم بپردازد و به شوهر دوم بدهد ( در صورتى كه پرداخته باشد و إلَّا بايد به زن داد ) و ميان او و شوهر ثانى جدائى انداخته شود ( و زن عدّه نگهدارد ) و مرد با او نزديكى نكند تا عدّه اش منقضى شود .
3336 - علىّ بن مطر از عبد الله بن سنان از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : گواهى دهندگان بدروغ بايد تازيانه خورند ولى حدّ معينى ندارد و بستگى به اختيار امام و حاكم شرع دارد هر قدر صلاح بداند ، و بايد آنها را گرد شهر طواف داد و بمردم معرّفى كرد كه آنان را بشناسند و شهادتشان را ديگران نپذيرند . و در

76