3325 - امام صادق عليه السّلام فرموده : خود علم ، شهادت است در جايى كه صاحب حقّ مظلوم واقع مىشود .
( معنيش اينست كه اگر شخصى ناظر باشد كه فلانى متاعى به شخصى داد و يا پولى در اختيار او گذاشت يا چيزى به او فروخت امّا آنها او را شاهد نگرفتند و حالا به شهادت او نياز پيدا شده باشد اين شخص در صورتى كه بداند اگر شهادت ندهد حقّ طرف ضايع مىشود واجب است شهادت دهد و اگر كتمان كند حرام است ) .
( خوددارى از دادن شهادت و آنچه ) ، ، ( راجع به اقامه و كتمان آن آمده است ) 3326 - محمد بن فضيل از امام هفتم عليه السّلام روايت كرده كه فرمود :
سزاوار نيست كسى را كه براى شهادت مىطلبند كوتاهى كند و حاضر نشود و آن را به تعويق اندازد .
3327 - هشام بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه در اين آيه شريفه : * ( وَلا يَأْبَ الشُّهَداءُ إِذا ما دُعُوا ) * ( بقره : 282 ) مراد قبل از شهادت است يعنى اگر كسى را دعوت كنند كه بيا شاهد باش ما مىخواهيم فلان معامله را انجام دهيم آن شخص نبايد خوددارى كند و از آن سر باز زند . و در آيه * ( وَمَنْ يَكْتُمْها فَإِنَّه آثِمٌ قَلْبُه ) * ( بقره : 283 ) فرمود : مراد بعد از شهادت است ( يعنى پس از آنكه شاهد آن بود

72