است بطور معمول يعنى همانطور كه انسان فرزند و عيال خود را نفقه مىدهد ، يا براى هر مسكين يك مدّ ( 750 گرم آرد يا گندم يا نان ) يا ده برهنه را پوشانيدن به هر يك دو جامه ( پيراهن و ازار ) دادن ، يا يك بنده آزاد كردن است و هر گاه اينها را نيافت و يا قدرت آن را نيافت سه روز پى در پى روزه گرفتن اين كفّارهء قسمهائى است كه خورده و آن را شكسته‌ايد .
و اگر كسى نذر كند كه هر روز شنبه و يا يك شنبه و يا روزى ديگر از ايّام معيّن را روزه بگيرد بايد بدين نذر خود وفا كند و نمىتواند آن را ترك كند مگر آنكه دليلى موجّه داشته باشد . و البتّه در حال مرض و يا سفر ، گرفتن اين چنين روزه اى از وى برداشته شده است مگر آنكه به هنگام نذر ، در چنين هنگامى را هم تعهّد كرد باشد . و اگر كسى بدون دليل موجّه شرعى ، روزهء خود را بخورد بايد كه به ازاى هر روز كه افطار كرده است ، ده مسكين را اطعام كند .
و اگر كسى نذر كرد كه روز معيّنى را از هفته در مدّت حيات روزه بدارد و آن روز به عيد فطر يا أضحى افتاد و يا ايّام تشريق ( 11 و 12 و 13 ذى الحجّة ) ، يا در آن روز مسافر بود يا مريض شد ، خداوند در همهء آن ايّام روزه را از او برداشته و او را از گرفتن روزه معاف داشته است پس به جاى هر روز در ايّام ديگر يك روز روزه بگيرد .

505