و سؤال از آن جهت است كه پس از خوردن ضربات شمشير معلوم نبود حيات مستقرّة داشته است يا اگر به همان حال رها مىكرديم مرگش حتمى بود ، چون موت حيوان بايد مستند به ذبح باشد نه طريق ديگر » .
4166 - عيص بن قاسم گويد : در شهر كوفه گاوميشى طغيان كرد و به مردم حمله برد ، از اطراف مردم گرد او را گرفتند و با شمشير به قصد كشتنش به او حمله بردند و او را كشتند و آنگاه نزد امير المؤمنين عليه السّلام آمده و قصّه را گفتند ، امام فرمود : ذبح سريع و با شتابى بود و گوشتش حلال است .
شرح : « اين خبر را مانند حديث گذشته بايد گفت به قصد صيد او با شمشير حمله بردند و ناچار بسم الله گفته‌اند چنان كه از خبر بعد برمىآيد » .
4167 - زرارة گويد از امام باقر عليه السّلام در مورد حكم شترى كه در چاهى فرو افتاده و قبل از مردن ، از جانب دم ذبح شده است ، پرسش كردم . حضرت فرمودند : در صورتى كه بر آن نام خدا را برده باشند اشكالى ندارد .
4168 - فضيل بن يسار گويد : از امام باقر عليه السّلام پرسيدم در مورد مردى كه هنگام ذبح حيوانى كارد سبقت جست و سر حيوان را يكسره قطع نمود حكم آن چيست ؟ فرمود : ذبح سريعى بوده و اشكالى به خوردن آن نيست .

449