صيدكننده سگ شكارى باشد و صاحبش هنگام فرستادن آن به صيد بسم الله گفته باشد » .
4121 - زراره گويد : امام صادق عليه السّلام در مورد صيدى كه سگ شكارى صيد مىكند فرمود : هر گاه صاحب سگ هنگام فرستادن آن بسم الله گويد از آن بخورد هر چند شكار را كشته باشد ، و اگر سگ از آن خورده است از باقيماندهء آن بخور ، و اگر سگ تعليم نديده است فورى او را تعليم دهد و همان هنگام كه او را براى شكار مىفرستد اگر چنين كرد ، از آن بخورد زيرا آن حيوان شكار آموخته است ، امّا جز سگهاى شكارى هر چه را كه يوز يا باز شكارى و امثال آن شكار كنند از آن مخور مگر مادامى كه شكار را زنده بياورند كه بتوانى آن را ذبح كنى زيرا خداوند عزيز مىفرمايد : « مكلَّبين » و به غير از كلاب هر چه شكار كند صيدش خوردنى نيست مگر اينكه به ذبح آن دست يا بى .
شرح : « مكلَّب چنان كه گذشت به سگان گويند ، بازدار و يوزدار را به اتّفاق مكلَّب نگويند پس تنها صيد سگ شكارى است كه اگر آن را كشت و لاشهء آن را چه تمام و چه نيم خورده نزد صاحبش آورده حلال است ، ولى حيوانات ديگر بايد شكار را زنده بدست صاحب خود برساند و او آن را ذبح شرعى كند تا حلال شود » .
4122 - و در خبر ديگر امام صادق عليه السّلام فرمود : از آنچه سگ شكارى گرفته و از آن خورده است بخور هر چند دو سوم آن را خود خورده باشد ، و نيز فرمود :

433