1040 - حلبى از امام صادق عليه السلام در باره شخص بيمار سؤال كرد :
بيمارى كه بيهوش بود ، آيا نمازهايش را كه در حالت اغماء كرده يا از او فوت شده قضاء مىكند ؟ آن حضرت فرمود : خير قضا نميكند مگر نمازى را كه در وقت آن به هوش آمده است .
1041 - أيوب بن نوح به امام هادى عليه السلام عريضه نوشت و از آن حضرت سؤال كرد در باره كسى كه يك روز يا بيشتر در حالت بيهوشى بسر برده آيا نمازهائى را كه از او فوت شده قضا مىكند يا نه ؟ آن حضرت در پاسخ او نوشت : قضا نميكند نه روزه‌اش را و نه نمازهايش را .
1042 - و علىّ بن مهزيار نيز در باره همين مسأله از آن حضرت سؤال كرد و آن حضرت در پاسخ فرمود : شخص مغمى عليه نه روزه را قضا مىكند و نه نماز را ، و نيز در تمامى مواردى كه خداوند عارضه اى را بر بنده مسلط ساخته و او را بىاراده و اختيار گردانيده خود به پذيرفتن عذر او سزاوارتر از هر كسى است . ( يعنى در مواردى كه خداوند متعال علَّتى را بر بنده اى عارض ساخته و به سبب آن عارضه بنده از انجام تكليف عاجز باشد خداوند خود سزاوارتر از هر كس ديگرى است كه او را از اداى تكليف معاف دارد ) .
و أما اخبارى كه در مورد مغمى عليه ( بيهوش و بىاراده ) روايت كرده‌اند و اشاره و اشعار دارد بر اينكه همه نمازهائى را كه از او فوت شده بايد قضا كند ، و نيز

8