بسجود رود ، ولى به آن سجده اعتماد نكند و به حساب نمازش نيست .
شرح : « يعنى برخيزد و ركعت بعد را اولين ركعت خود قرار دهد و تكبير اوّل را تكبيرة الاحرام خود قرار دهد و اعاده نكند » .
و هر كه امام را در ركعت آخر نماز دريابد ( پيش از ركوع يا در ركوع ) پس فضل نماز جماعت را دريافته است .
و كسى كه امام را وقتى كه سر از سجده آخر برداشته و در حال تشهّد است دريابد فضيلت جماعت را درك كرده ( لكن نماز جماعت را درك نكرده ) أما اذان و اقامه بر او نيست .
شرح : « يعنى هنگامى كه امام در تشهّد آخر نماز است اگر انسان اقتدا كند تكبير گويد و بنشيند و نماز را امام تمام كند اين شخص تنها ثواب جماعت را درك كرده نه نماز را » .
و هر كس امام را وقتى سلام نماز را خوانده و فارغ شده دريابد بايد ، اذان و اقامه بگويد .
شرح : « مراد آنست كه در صورت تفرّق جمعيت و بهم خوردن صورت جماعت آن وقت براى شخص وارد اذان و اقامه شايسته است » .
و جايز نيست براى يك نماز در مسجدى دو جماعت تشكيل شود .
شرح : « ظاهرا مؤلَّف - رحمه الله - انعقاد دو جماعت را در يكوقت و يك نماز در يك مسجد جايز نمىداند و اين حكم با دستورات اسلام سازگارتر است زيرا فرمود : « و لا تفرقوا » ولى دليل وى مدّعى را ثابت نمىكند » .
1217 - زيرا محمّد بن أبى عمير از ابى علىّ حرانى روايت كرده كه گفت :

78