2007 - و ابن محبوب ، از ابو ايّوب روايت كرده است كه گفت : از امام صادق عليه السّلام در بارهء مردى سؤال كردم كه روزهء دو ماه پياپى از بابت كفارهء ظهار بر ذمّه داشته ، پس ماه ذى القعده را به روزه برگزار كرده ، و ماه ذى الحجّه بر او وارد شده امام عليه السّلام فرمود : ماه ذى الحجّه را به استثناى ايّام تشريق روزه مىدارد ، و آنگاه در نخستين روز محرّم به مدّت سه روز روزه را ادامه مىدهد ، و بر اين گونه دو ماه متوالى را روزه گرفته است و فرمود : براى چنين شخص روا نيست كه پيش از قضاى ايّام تشريق كه روزه نگرفته ، با همسرش مقاربت كند ، و در صورتى كه يك ماه را روزه بدارد ، و از ماه بعد نيز چند روزى به روزه بگذراند ، و آنگاه عارضه اى براى او رخ دهد ، باكى نيست كه آن را قطع كند ، و در فرصت ديگر روزهء دو ماه را كامل سازد .
( باب قضاى روزه از طرف ميّت ) 2008 - أبان بن عثمان از ابو مريم انصارى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده است ، كه فرمود : چون شخص چند روزى از ماه رمضان را روزه بدارد و پس از آن بيمار شود ، تا بميرد ، قضائى بر ذمه اش تعلَّق نمىگيرد ، و اگر صحّت خود را بازيابد ، و بار ديگر بيمار شود ، و پس از آن بميرد ، و مالى داشته باشد ، براى هر روزى مدّى از

496