را افطار كنم ، براى من خوشايندتر از آن است كه روزى از ماه شعبان را روزه بدارم ، چنان كه آن را بر ماه رمضان بيفزايم .
1924 - و بشير نبّال از امام صادق عليه السّلام در بارهء يوم الشّكّ سؤال كرد ، و آن امام عليه السّلام فرمود : آن روز را - به نيّت استحباب - روزه بدار ، پس اگر معلوم شد كه آن روز از شعبان بوده است ، روزه اى مستحبّى بجا آورده اى ، و اگر از ماه رمضان بوده است ، پس به روزهء روزى از آن ماه توفيق يافته اى .
1925 - و عبد الكريم بن عمرو به آن امام معروض داشت كه : من - فدايت شوم - بر خود فرض كرده‌ام كه تا قيام قائم عليه السّلام روزه بدارم ، در اين صورت وظيفهء من چيست ؟ امام فرمود : در سفر ، و در عيدين ، و [ در ] ايّام تشريق ، و آن روز كه در مورد آن شكّ مىكنند ، روزه مگير .
و كسى كه در شهرى زندگى كند ، كه قدرت جائرى در آن شهر باشد ، مىبايد در روزه گرفتن و افطار كردن با او هماهنگى كند ، زيرا مخالفت با او دخول در نهى خداى عزّ و جلّ است ، آنجا كه فرمود : « و خود را بدست خويش به مهلكه ميفكنيد » .
1926 - و از عيسى بن ابى منصور روايت شده است كه گفت : من در آن

460