1877 - و سماعه از آن امام ، در بارهء مردى سؤال كرد كه در ماه رمضان به همسر خود بچسبد ، پس فرمود : تا هر زمان كه از وقوع در انزال و جماع بر خود نترسد باكى نيست .
1878 - و محمّد بن فيض تيمى ، از ابن رئاب روايت كرده است كه : از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه روزه دار را از بوييدن نرگس نهى مىفرمود ، پس گفتم :
فدايت شوم ، چرا ؟ فرمود : زيرا كه آن ريحان عجمان است . [1] 1879 - و امام صادق عليه السّلام را در بارهء محرم پرسيدند آيا جايز است كه او ريحان را ببويد ؟ فرمود : نه . گفتند پس شخص روزه دار آيا مىتواند آن را ببويد ؟
فرمود : نه . گفتند آيا بوئيدن نافهء مشك و دخنه [2] براى روزه دار جايز است ؟ فرمود :
آرى . گفتند : چگونه است كه بوئيدن عطر براى او حلال است ، و بوئيدن ريحان

[1] بعيد مىنمايد كه اين سخن متعلَّق به امام عليه السّلام باشد ، زيرا اين بيان حاكى از عصبيّت ممقوت قومى ، و حمايت قوميّت عربى است ، كه اسلام در محو آن كوششى بسزا كرده است . بعلاوه اين تنها نرگس نيست كه به عجمان تعلَّق داشته ، بلكه ايرانيان باستان در اوج تمدن مادى مىزيسته‌اند ، و از كليهء مظاهر خوشگذرانى و تجمّل برخوردار بوده‌اند ، و چون استفاده از رنگ و بو و زيبائى و صفاى گلها و رياحين از بارزترين مظاهر تجمّل و خوشگذرانى است ، ايشان از همگى اقسام آنها بهره مىگرفته‌اند ، و بهترين دليل بر اين واقعيّت وجود نام گلهاى بسيار در اشعار و آثار ادبى فارسى بويژه آثار قدماى شعراى ايران است ، كه شايد در آثار ادبى هيچ قوم ديگر نظير آن يافت نشود . ( مترجم )
[2] دخنه دانه هائى از قبيل اسفند و امثال آن كه براى خوشبو كردن فضا به آتش مىافشانند

444