خداى عزّ و جلّ به چه منظور سى روز روزه در ساعات روز را بر امّت تو واجب ساخته است و بر امّتهاى ديگر بيش از اين فرض فرموده است ؟ رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : وقتى آدم عليه السّلام از آن ميوه درخت خورد ، سى روز اثر آن در شكم او باقى ماند ، از اين جهت خداى سى روز گرسنگى و تشنگى را بر نسل او فرض فرمود ، و آنچه در شب ميخورند تفضّلى از جانب خداى عزّ و جلّ در بارهء ايشان است . و كار بر آدم نيز بر همين گونه بوده است ، و از اين رو خدا آن را بر امّت من واجب ساخته است . سپس اين آيه را تلاوت فرمود : * ( كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ، أَيَّاماً مَعْدُوداتٍ ) * . مرد يهودى گفت : راست گفتى يا محمّد ، پس مزد كسى كه اين ايام را روزه بدارد چيست ؟ فرمود : هيچ مؤمنى نيست كه ماه رمضان را به قصد قربت روزه بدارد ، مگر آنكه خداى تبارك و تعالى هفت خصلت را بر او واجب ميسازد : نخست آنكه حرام را در بدنش ذوب مىكند ، و دوم آنكه او را به رحمت خداى تبارك و تعالى نزديك ميسازد ، و سوم آنكه با اين عمل خطاى پدرش آدم را جبران مىكند ، و چهارم آنكه فشارهاى بيهوشكنندهء جان دادن را بر او آسان

387