خريده‌اند ، تا به بردگى درنيايند ، يا كشته نشوند ، و بنا بر اين جزيه به اندازهء طاقتشان از ايشان گرفته مىشود .
امام حقّ دارد كه ايشان را مأخوذ به جزيه سازد ، تا اسلام بياورند ، زيرا خداى عزّ و جلّ فرموده است : * ( حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صاغِرُونَ ) * يعنى : تا جزيه را از دست خود بپردازند ، در حالى كه پذيراى ذلَّت باشند - و شخص ذمّى اهميتى به آنچه از او گرفته شود نميدهد مگر زمانى كه از جهت آنچه از او گرفته شده است احساس ذلَّت كند ، و در اثر آن متألَّم شود و آنگاه اسلام بياورد .
1671 - و محمّد بن مسلم گفت : به امام صادق عليه السّلام معروض داشتم :
آيا اين خمس را كه آنان ( يعنى هيئت حاكمه ) از زمين جزيه ميگيرند ، و جزيه سرانه اى را كه از دهقانان ميستانند مىبينيد ؟ آيا در اين باره چيز معيّن و مبلغ مشخصى بر عهدهء اهل ذمّه نيست ؟ پس امام عليه السّلام فرمود : ايشان همان چيزى را بر عهده داشتند كه خودشان بر خود روا داشته بودند ، و امام حقّ دريافت چيزى افزون از آن را ندارد . اگر امام بخواهد آن را به صورت سرانه بر ايشان وضع مىكند ، و در اين صورت بر اموالشان چيزى نيست ، و اگر بخواهد بر اموالشان وضع مىكند و بر سرانه ايشان چيزى نيست . گفتم :

354