واجب را با ايشان صحيح نيست به جماعت بجا آورند : اوّل - كسى كه پيسى داشته باشد ، دوّم - كسى كه خوره داشته باشد ، سوم - آنكه از زنا متولَّد شده باشد ، چهارم - كسى كه بيابانى و باديه نشين باشد ( كه از آداب بدور است ) تا وقتى كه به شهر مهاجرت كند ، و پنجم - كسى كه حدّ بر او جارى شده باشد .
1105 - امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : هرگز كسى از شما شيعيان نبايد پشت سر اين افراد ( كه نام برده خواهند شد ) نماز كند : مبتلا به جذام و بيمارى پيسى ، و ديوانه ، و كسى كه حدّ خورده باشد ، و ولد الزّنا . اين افراد بطور مطلق نبايد امامت كنند ، و اعرابى يا عرب باديه نشين پيشنمازى مهاجر نمىتواند كرد .
1106 - و باز آن حضرت ( امير المؤمنين عليه السلام ) فرمود : كسى كه ختنه نشده نمىتواند امامت و پيشنمازى مردم كند ، هر چند در خواندن قرآن و از حيث جودت قراءت سرآمد سايرين باشد ( با وجود اينكه در ساير موارد اقرأ مقدّم بر ديگران است لكن در اين مورد خاصّ حكم فرق مىكند ) زيرا چنين كسى از سنّتهاى حضرت ختمى مرتبت صلَّى الله عليه و آله بزرگترين آن را ضايع گذاشته و تباه ساخته است . و شهادت او را نمىپذيرند ، و چون بميرد بر او نماز نمىكنند ( يعنى آن مبالغه كه در نماز خواندن بر صلحا و امثال آنان و استغفارى كه پس از تكبير چهارم بر ميّت مىكنند در مورد او معمول نمىدارند تا سبب تنبيه ناظران گردد ) مگر ترك ختنه از بيم آن باشد كه مبادا هلاك شود ( يعنى كسى پيدا نشود او را ختنه كند و او بترسد كه اگر خود مبادرت به اين امر كند جانش در خطر افتد . ) 1107 - امام صادق عليه السّلام فرمود : كسى كه گرفتار بند و زنجير است

33