رسول خدا صلَّى الله عليه و آله چنين نماز ميكرد . و اگر فضيلتى مىبود ( در نماز تراويح ) رسول خدا صلَّى الله عليه و آله بيش از ديگران بدان عمل مىفرمود ، و از هر كس ديگر سزاوارتر بود .
1565 - و عقبة بن خالد از آن حضرت ( امام صادق عليه السّلام ) سؤال كرد :
در مورد شخصى كه مشغول نماز است و ديگرى او را صدا مىزند و ميخواند ، و او از روى سهو جوابش را ميدهد ، در اين صورت تكليف او چيست و چه كند ؟ آن حضرت فرمود : نمازش را ادامه ميدهد و تمام مىكند ( يعنى كلامى كه سهوا گفته شود نماز را باطل نمىكند ) .
1566 - و عمران بن علىّ حلبى از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود : ( كسى كه فراموشكار است ) شايسته آنست كه به منظور دچار نشدن و پيشگيرى از وقوع سهو ، نماز را سبك گزارد ( و طولانى نكند ) .
1567 - و سماعة بن مهران از آن حضرت روايت كرده است كه فرمود : جايز است صدقه دادن پسر بچه نوباوه و بنده آزاد كردن او ، و امامت ( پيشنمازى ) كردن جهت مردم ، هر گاه پسر بچه ده ساله باشد . ( در مورد تصدّق و عتق اخبار بسيار است ، ولى در مورد امامت همان گونه كه قبلا احاديث مربوط به آن گذشت پسر بچه امامت نمىتواند كرد مگر حمل شود بر امامت براى اطفال . به اين ترتيب مفاد اين خبر با اخبارى كه بلوغ را شرط لازم امامت ميدانند ، معارض است .

296