گفت : سپاس و ستايش خداوند را كه گستراننده نعمتها و برطرفكننده غمها از دلها ، و آفريننده جان و روان انسانهاست . خدائى كه آسمانها را پايه اورنگ عظمت خود ، و كوهها را ميخهاى استواركننده زمين در برابر تنشها و فشار زلزله ها ، و زمين را براى بندگان خود مهد آسايش و بستر آرامش قرار داد ، و فرشتگان خود را بر جوانب آسمان و زمين ، و حاملان عرش را بر بام آن دو بگماشت ، و پايه هاى عرش را بقدرت خويش بر پا داشت ، و شعاع خورشيد را بمدد نور خود تابناك ساخت ، و تاريكى شب تيره را با شعاع آن فرو پوشيد ، و از زمين چشمه ها ، و از ماه نور ، و از ستارگان درخشندگى برآورد ، و آنگاه بر عرش عظمت و جلال برآمد ، و جايگزين شد ، و به كار آفرينش و اداره جهان پرداخت ، آن را متقن و محكم نهاد ، و هر چيز را در جاى خود و در حوزه حفظ و هيمنه خود قرار داد ، پس كبر و غرور هر متكبّر در برابر او بخضوع گرائيد ، و دست نياز هر تهى دست بينوا بسوى او دراز گشت . بار خدايا اكنون از تو بدرجه رفيع و منزلت منيع و احسان فراگير و وسيعت مسألت مىكنيم كه بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرستى ، در برابر آنكه او طوق طاعت تو را بر گردن نهاد ، و خلق را بعبادتت فرا خواند . و به پيمان رسالتت وفا كرد ، و احكامت را به اجراء درآورد . و نشانه هاى رضاى تو را دنبال كرد . همان بنده و پيامبر و امين تو بر دين و رسالت تو بسوى بندگانت ، و به پا دارنده احكامت ، و مؤيد مطيعان و قاطع عذر

244