1494 - رسول خدا صلَّى الله عليه و آله فرمود : هرگز بادى از مبدأ و منشأ خود حركت نكرده و نوزيده مگر بدان اندازه و مقدار كه رحمت خداوندى است ، جز در دوران قوم عاد كه باد بر فرشتگان و مدبّرات امر و نگهبانان خاصّه خود سركشى كرد و به اندازه سوراخ سوزنى بيش از حدّ معمول و مقرّر خارج گشته وزيدن گرفت و قوم عاد را هلاك كرد . و هرگز بارانى نباريده مگر به وزن معين و مقدّر ( به مقدار نياز ) جز در زمان حضرت نوح عليه السّلام كه بر موكَّلين خود سركشى نموده و به اندازه سوراخ سوزنى بيش از مقدار معمول هميشگى باريد ، و خداوند عزّ و جلّ قوم نوح را بدان وسيله غرق فرمود .
1495 - امير المؤمنين عليه السّلام فرمود : ابرها غربال باران هستند ( كه آب بسيار را به صورت قطره قطره فرو مىفرستند ) و اگر نه چنين بود بر هر چيز كه فرو مىآمد حتما آن را از بين مىبرد و ضايع مىساخت .
1496 - ابو بصير از امام صادق عليه السّلام سؤال كرد در مورد صداى رعد كه چه ميگويد ، آن حضرت فرمود : آواى رعد همچون فريادى است كه چوپانان و شتربانان براى راندن و بازداشتن شتران به صورت هاى هاى از گلو خارج مىكنند ، ابو بصير گويد : عرض كردم : فدايت گردم برق چه حالتى دارد ؟ فرمود : برق بمنزله تسمه و دوال فرشتگان است كه با آن ابرها را ميزنند و ميرانند به جائى كه خداوند عزّ و جلّ مقدّر فرموده تا باران در آنجا فرو بارد .

240